‘Is dat nog wel doopsgezind?’ Deze vraag wordt mij regelmatig gesteld als ik ergens in Nederland vertel over mijn bezoeken aan vieringen in gemeenten in de rest van de wereld. Vooral in Afrika, delen van Azië en Latijns-Amerika is de viering soms heel anders dan wij in Nederland gewend zijn. Er is meer levendigheid, meer ‘praise’, soms wordt hardop door iedereen gebeden, de preek duurt soms veel langer en de predikant is soms charismatisch.

Bovenstaande vraag gaat er blijkbaar vanuit dat er een norm is waaraan doopsgezinde vieringen moeten voldoen. En dat die norm is wat wij gewend zijn.

In deze workshop wordt ingegaan op al die verschillende vormen van vieren die we in de wereld tegenkomen. En wat dat ons kan leren.

Workshopleider: Henk Stenvers